Waarom de cello?
Mijn eerste celloles kan ik me nog goed herinneren. Ik volgde de oriëntatiecursus (nu ‘Ontdek je Instrument’) aan Muziekschool Amsterdam. Aan het einde van de les leerde de cellodocent ons een patroon van losse snaren op onze cellootjes. Toen pakte hij zijn eigen, grote, prachtig donkerbruine cello uit de kist en terwijl wij rustig doorplukten, begon hij een melodietje te spelen. Dat moment is me altijd bijgebleven. Opeens ontstond er harmonie: alles paste precies in elkaar. En de klank van al die cello’s tegelijk, tsja, dat was natuurlijk prachtig. Voor mij als meisje van zeven ging er een wereld open. En na al die jaren kan ik me nog steeds geen mooier instrument voorstellen…
Kun je iets vertellen over je muzikale achtergrond?
Op mijn zevende begon ik met celloles bij Muziekschool Amsterdam, bij Jaap Franken. Na Podium (nu ‘Excellence’) te hebben doorlopen, werd ik op mijn veertiende aangenomen in de Jong Talent Klas van het Conservatorium van Amsterdam, waar ik later mijn bachelor behaalde bij Quirine Viersen. In 2015 vertrok ik naar Londen, waar ik mijn master afrondde aan de Guildhall School of Music & Drama. Sinds de lente van 2020 woon ik weer in Amsterdam en ben ik terug bij waar het allemaal begon: de Muziekschool.
Hoe geef je les?
In mijn lessen staat muziek maken, samenspelen, vanaf het begin centraal. Ik wil mijn leerlingen leren luisteren naar hun celloklank, en laten uitvinden hoe ze daar invloed op hebben. Geen enkele leerling is hetzelfde: ik zorg dat we oplossingen vinden voor de obstakels die we onderweg tegenkomen, en creëer daarmee een positieve sfeer. Uiteindelijk hoop ik mijn leerlingen onafhankelijk van mij te maken, ze meer en meer te leren om zélf oplossingen te vinden, zodat ze op eigen benen kunnen staan - of dat nou is op professioneel niveau, in een jeugdorkest, of gewoon in hun huiskamer. Muziek maken is iets waar je, in welke vorm dan ook, je leven lang plezier van hebt!
Wat doe je buiten de Muziekschool?Als freelance celliste speel ik in kamermuziekensembles en orkesten in Nederland en Engeland. De ene week speel ik grootse symfonieën in een orkest, de andere week juist intieme strijkkwartetten of sonates met een pianist: geen enkele week is hetzelfde en dat maakt het zo mooi! Mijn concertagenda kun je vinden op mijn website:
emmabesselaar.com.
Wat is je favoriete muziekstuk of nummer?
Dat is een onmogelijke vraag …. Vaak is mijn favoriete stuk het stuk waar ik nu mee bezig ben: ik verdiep me er dan zo in dat ik steeds meer ontdek en gaandeweg steeds meer van het stuk ga houden. Afhankelijk van mijn stemming kan ik me helemaal verliezen in stukken van allerlei componisten: bekende namen zoals Beethoven, Bach en Schubert, maar ook bijvoorbeeld Bosmans (een Nederlandse componiste), Bridge, Britten, Martinu, Janacek, Messiaen en Shostakovich. Daarnaast houd ik ontzettend van jazz (Miles Davis, Cannonball Adderley, Charlie Mingus) en wereldmuziek (Bratsch!).
Wat is je leukste herinnering aan een leerling?
In Londen gaf ik les op een basisschool aan kleine groepjes zevenjarigen. Die les had ik net de stokhouding uitgelegd. Ik had verteld dat het vasthouden van de strijkstok in het begin best zwaar voelt en dat je dus na ieder stukje even goed moet checken of je houding nog wel klopt. Na het spelen van een stukje gingen ze hun stokhouding checken en zei een jongetje opeens: ‘Miss, miss, my finger has come off!’ (‘Mijn vinger is eraf!’). Toen hij eenmaal doorhad hoe grappig dat klonk, kwam hij niet meer bij van het lachen. Of het meisje dat bij het zien van een nieuw stukje helemaal verslagen zei ‘that looks so difficult ….’, maar nadat ik alles rustig had uitgelegd me stralend aankeek en zei ‘oh but it’s very easy!’. En eigenlijk al die leerlingen met wie ik in hun eerste celloles heb samengespeeld, en bij wie ik diezelfde muzikale verwondering zag die ik destijds ook had.
